Το γέλιο είναι παυσίπονο!

Το γέλιο απελευθερώνει ενδορφίνες που αυξάνουν την αντοχή μας στον πόνο και μας δημιουργούν ευχάριστη διάθεση 

 Η λαϊκή ρήση ότι το γέλιο κάνει καλό φαίνεται τελικά ότι έχει επιστημονική βάση. Μια ομάδα ερευνητών εντόπισε την αιτία για την οποία μας κάνει να ξεχνάμε τον πόνο: όταν γελάμε με την καρδιά μας - ή μάλλον καλύτερα με την... κοιλιά μας - απελευθερώνονται στον οργανισμό ενδορφίνες, ουσίες οι οποίες έχουν αναλγητική δράση και μας κάνουν να νιώθουμε ευχάριστα.

 Το «κοιλιακό» γέλιο - δηλαδή το βαθύ γέλιο που συνοδεύεται από συσπάσεις στην κοιλιά - αποτελεί μια αποκλειστικά ανθρώπινη ικανότητα την οποία δεν διαθέτει κανένας από τους πιθηκοειδείς συγγενείς μας.

 Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν τη σχετική μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση "Proceedings of the Royal Society B", θεωρούν ότι πέραν της παυσίπονης και ευεργετικής για τη διάθεση λειτουργίας της η μοναδική αυτή ικανότητα έχει επίσης τεράστια εξελικτική αξία. Υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να αποτελεί τον κινητήριο παράγοντα που βοήθησε τα πρώτα ανθρωποειδή να σχηματίσουν μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες και να ξεχωρίσουν από τα άλλα πρωτεύοντα.

Το θαύμα της ζωής

Πανέμορφα ζώα, ξεχωριστά και μοναδικά...

Δύο μικρά προβατάκια, ένα άσπρο και ένα μαύρο, Ντίσελντορφ, Γερμανία, 27 Μαρτίου Τρία ελάφια τρέχουν σε μια χιονισμένη πλαγιά κοντά στο Μινσκ, Λευκορωσία, 27 Μαρτίου Χρόνια πολλά λιονταράκια, μόλις γίνατε ενός έτους, Ανόβερο, Γερμανία

Πώς το νερό ανεβαίνει στα δέντρα;

 Είναι τόσο δεδομένο που δεν έχουμε μπει στη διαδικασία να το αναλύσουμε. Πώς όμως το νερό αψηφά τη βαρύτητα και φτάνει στα φύλλα των φυτών;

  Ειδικά όταν μιλάμε για ψηλά δέντρα (κάποια φτάνουν 30m ύψος) το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό.

  Για να φτάσει λοιπόν το νερό στα φυλλώματα των φυτών υπάρχουν δύο διαδικασίες που συμπληρώνουν η μία την άλλη. Σαν αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών στο νερό που κυκλοφορεί από τις ρίζες ώς τα φυλλώματα ασκούνται δύο δυνάμεις, μία που ωθεί το νερό από κάτω προς τα πάνω και μία που το έλκει προς την ίδια κατεύθυνση.

  Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Είναι αρχικά κατανοητό σε όλους ότι όλα τα μέρη των φυτών αποτελούνται από πυκνά πλέγματα τριχοειδών αγγείων, διαμέσου των οποίων μεταβιβάζονται τα διαλυμένα διάφορα θρεπτικά συστατικά, που απορροφούν οι ρίζες.

  Ο λόγος που το νερό ωθείται σε υψηλότερα επίπεδα είναι αύτό που είναι γνωστό σαν τριχοειδές φαινόμενο. Σύμφωνα με το τριχοειδές φαινόμενο, όταν βυθίσουμε ένα στενό σωλήνα σε μια ποσότητα νερού, τότε μέσα στο σωλήνα το νερό θα ανέλθει σε μεγαλύτερο ύψος από την ελεύθερη επιφάνεια. Όσο μικρότερη είναι η διάμετρο του σωλήνα τόσο μεγαλύτερο το ύψος που θα φτάσει το νερό. Εξήγηση του φαινομένου των τριχοειδών σωλήνων αποδίδεται στις ελκτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μορίων των σωμάτων. Το νερό ανεβαίνει στους τριχοειδείς σωλήνες επειδή ανάμεσα στο νερό και το υλικό του σωλήνα υπάρχουν μεγαλύτερες ελκτικές δυνάμεις, από αυτές που αναπτύσσονται μεταξύ των μορίων του νερού.

(Δοκιμάστε το βυθίζοντας ένα λεπτό σωλήνα σε μια λεκάνη με νερό ή πιο απλά βάζοντας ένα χαρτί σε μια υδάτινη επιφάνεια. Θα δείτε ότι το νερό ανεβαίνει!)

  Επιπλέον υπάρχει μία ελκτική δύναμη που τραβάει το νερό προς τα φύλλα. Με την επιδραση του ηλιακού φωτός, το νερό που υπάρχει στα φύλλα εξατμίζεται. Έτσι μόρια νερού μετατρέπονται σε ατμό και διαρρέουν στην ατμόσφαιρα. Στην προσπάθειά τους αυτή τα μόρια του νερού έλκουν τα παρακείμενα μόρια προς τα πάνω. Αυτά με τη σειρά του έλκουν τα διπλανά τους μόρια και η δράση αυτή συνεχίζεται ως τις ρίζες μεταφέροντας τελικά το νερό προς τα φύλλα.

  Δηλαδή τα φύλλα λειτουργούν σαν μια φυσική αντλία η κινητήρια δύναμη της οποίας είναι ο ήλιος.

                                                                                                        (Από http://perierga.gr)

Μαμάδες με τα μικρά τους...

 Η μεγαλύτερη αγάπη είναι αυτή της μητέρας. 

Δείτε μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες από το ζωικό βασίλειο με μαμάδες να φροντίζουν τα μικρά τους.

 Η μητέρα αγαπάει πάντα τα παιδιά της. Αυτοί είναι οι άγραφοι νόμοι της φύσης. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις παντού, και πιο συχνά στους ανθρώπους και όχι στα ζώα. Την προσοχή σας για την αγαπη της μητέρας στα παιδιά της...

 Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα μικρά ζωάκια είναι μαζί με τη μαμά τους. Υπάρχει μεταξύ τους μία ειλικρινής και μεγάλη αγάπη. Και στα ζώα, λοιπόν, είναι εμφανής ο συναισθηματικός δεσμός μίας μητέρας και ενός μωρού. Δείτε παρακάτω γατούλες, καμηλοπαρδάλεις, αρκούδες και ένα σωρό άλλα ζώα σε ζευγάρι μητέρας και παιδιού. Απολαύστε...

   

Όμορφα ζώα...

Μία βίδρα με άποψη

Ενα μωρό τζάγκουαρ στο ζωολογικό κείμενο του Βερολίνου.

Η εξέλιξη του ανθρώπινου εγκεφάλου σε σχέση με των ζώων

 Επιστήμονες και μη γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος, έχει αναπτύξει περισσότερο τον εγκέφαλό του απ' ότι έχουν καταφέρει τα ζώα. Παρ' όλα αυτά, ο εγκέφαλος των μωρών θεωρείται "κατώτερος" από αυτών των ζώων σε αντίστοιχη μικρή ηλικία! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα... τιγράκι, το οποίο όταν γίνει 18 μηνών είναι πλέον έτοιμο να αποχωριστεί τη μαμά του και να ζήσει μόνο του στη φύση. Την ίδια στιγμή, ο άνθρωπος χρειάζεται τουλάχιστον 18 χρόνια για να φύγει από την “προστασία” των γονιών του και το σπίτι του!

   Γιατί συμβαίνει αυτό;       

 Όπως αναφέρουν ειδικοί στα διαδικτυακά επεισόδια του γεωγραφικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος National Geographic υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους τα μωρά δε μπορούν να μιλήσουν, να περπατήσουν και να φάνε μόνα τους, όπως τα ζώα.

 Η εξέλιξη εκατομμυρίων ετών έδωσε στο ανθρώπινο είδος δύο “καλά χαρτιά”: μεγάλους εγκεφάλους αλλά και την ικανότητα να στέκονται στα δύο πόδια.

 Καθώς περνούσαν όμως οι αιώνες, ο homo sapiens εξελίσσονταν και... μαζί με αυτούς, αναπτυσσόταν και ο εγκέφαλος του, ο οποίος γινόταν ολοένα και πιο σύνθετος. Έτσι, το σώμα μας δεν άντεχε την ανάπτυξη του εγκεφάλου και έτσι έπρεπε να αναπτυχθεί και αυτό με τη σειρά του!

 Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενός ενηλίκου καταλαμβάνει το 2,5% του συνολικού βάρους του σώματος του, ενώ ενός μωρού το 12%. Μάλιστα, σε σχέση με τα ζώα, ο εγκέφαλος αλλά και το νευρικό σύστημα του ανθρώπου κατά τη γέννηση είναι λιγότερο ανεπτυγμένα, ή κατά κάποιον τρόπο... ανώριμα.

 Έτσι, όταν είμαστε σε μικρή ηλικία, παρόλο που ο εγκέφαλος μας είναι μεγάλος, δε μπορεί να αναπτυχθεί σωστά μόνος του, αφού κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει παράλληλα με την ανάπτυξη του σώματος μας! 

(Από το tromaktiko.blogspot)