Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Τι είναι η ακμή;

 Η ακμή είναι μια πολύ συνηθισμένη δερματοπάθεια που παρατηρείται σε εφήβους, αλλά και σε ενηλίκους. Αποτελεί πάθηση των σμηγματογόνων αδένων που αφθονούν στο πρόσωπο, στη ράχη και στο στήθος. Ξεκινάει κατά τη διάρκεια της εφηβείας (στα κορίτσια με την έναρξη της εμμήνου ρύσεως), όπου εμφανίζονται και τα πρώτα αντιπαθητικά σπυράκια. Οι τύποι των σπυριών στην ακμή είναι:
Οι φαγέσωρες, άσπροι - μαύροι
Οι βλατίδες, τα κόκκινα σπυριά
Οι φλύκταινες, σπυριά με πύον
Τα οξείδια (κύστεις)
 Οι φλύκταινες και τα οξείδια όταν φύγουν, μπορεί να αφήσουν ουλές. Σημάδια ή ουλές μπορούν να γίνουν και όταν ο ασθενής πιέζει τα σπυριά και τα ερεθίζει.
 Η ακμή, αν και δεν έχει αξιόλογη επίδραση στη σωματική υγεία του ατόμου, έχει σοβαρές ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Τα νέα άτομα με ακμή διακατέχονται από άγχος και φόβο απόρριψης από το αντίθετο φύλο. Έχουν μειωμένη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, με συνέπεια χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο ή στην εργασία. Σε πολλά άτομα τα σημάδια της ακμής στο πρόσωπο αποτελούν ένα τείχος που τους χωρίζει από τον έξω κόσμο.

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Υδρολογικός κύκλος

Για να δείτε ποιες είναι οι εναλλακτικές μορφές του νερού, καθώς και πως κινείται το νερό ανάμεσα στα οικοσυστήματα, κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Γιατί τα ζώα βλέπουν καλύτερα στο σκοτάδι;

 Η οπτική ικανότητα των ζώων εξαρτάται από το αν είναι δραστήρια την ημέρα ή τη νύχτα. Γι’ αυτό ορισμένα ζώα βλέπουν καλύτερα την ημέρα, ενώ άλλα βλέπουν καλύτερα τη νύχτα.
 Τα νυκτόβια ζώα έχουν συνήθως μεγάλα μάτια σε σχέση με το σωματικό τους μέγεθος. Ήδη πρόκειται για πλεονέκτημα γιατί τα μεγάλα μάτια συλλαμβάνουν περισσότερο από το ασθενικό φως της νύχτας. Η καλή νυχτερινή όραση ενισχύεται από το γεγονός ότι ο αμφιβληστροειδής των νυκτόβιων ζώων περιέχει σχετικώς πολλά ραβδία που καταγράφουν φωτόνια σε χαμηλές φωτεινές εντάσεις. Τέλος, τα περισσότερα νυκτόβια έχουν πίσω από τον αμφιβληστροειδή τους μια κρυσταλλική στιβάδα που αντανακλά μη καταγεγραμμένα φωτόνια προς τον αμφιβληστροειδή.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Τα κύτταρα του εγκεφάλου ζουν περισσότερο από το σώμα!


 Τα κύτταρα του εγκεφάλου έχουν διπλάσιο χρόνο ζωής σε σύγκριση με τους οργανισμούς εντός των οποίων «κατοικούν», σύμφωνα με νέα μελέτη.
 Νευροχειρουργοί του Πανεπιστημίου της Παβία στην Ιταλία αναφέρουν με δημοσίευσή στους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» ότι νευρώνες ποντικών οι οποίοι εμφυτεύθηκαν σε αρουραίους παρέμειναν ζωντανοί ως τα… βαθιά γεράματα των αρουραίων – για την ακρίβεια η διάρκεια ζωής τους ήταν η διπλάσια σε σύγκριση με το φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής ενός ποντικού.

Υγιείς νευρώνες και στα… 160 έτη!
 Τα ευρήματα αυτά αναμένεται να κάνουν πολλούς οπαδούς της… επιμήκυνσης της ζωής να ενθουσιαστούν. Και αυτό διότι, όπως ανέφερε ο δρ Λορέντσο Μαγκράσι, νευροχειρουργός από το Πανεπιστήμιο της Παβία που ήταν εκ των συγγραφέων της νέας μελέτης «αργά αλλά σταθερά αυξάνουμε το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων. Ετσι, αν κάποια ημέρα το προσδόκιμο αυτό διπλασιαστεί, εάν ανέβει στα 160 έτη κατά μέσο όρο, τότε μπορούμε να ξέρουμε ότι οι άνθρωποι δεν θα χάσουν τους νευρώνες τους, επειδή οι νευρώνες δεν έχουν συγκεκριμένη, μικρή διάρκεια ζωής».
 Παρότι τα περισσότερα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος ανανεώνονται συνεχώς, οι άνθρωποι γεννιούνται σχεδόν με όλους τους νευρώνες που θα έχουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ο δρ Μαγκράσι και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να ανακαλύψουν εάν οι νευρώνες μπορούν να ζήσουν παραπάνω από τους οργανισμούς στους οποίους ανήκουν.

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Το γονίδιο της ευτυχίας

 Όλοι έχουμε βιώσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μας και πιθανώς αντιμετωπίσει κάποιο τραγικό γεγονός θανάτου δικού μας ανθρώπου. Συχνά όμως απορούμε με το πόσο διαφορετικά μπορεί να βιώσει ένα ανάλογο γεγονός κάποιος φίλος ή συγγενής μας. Όταν μάλιστα μιλάμε για καθημερινά προβλήματα, μας ξενίζει το πόσο διαφορετικά μπορούν άλλοι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, να τις προσπεράσουν ή να εγκλωβιστούν σε αυτές.
 Η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας επηρεάζεται σαφώς από τα ερεθίσματα που δεχόμαστε, το περιβάλλον στο οποίο αναπτυσσόμαστε και τις γνώσεις που αποκτούμε, αλλά όπως φαίνεται τα τελευταία χρόνια από μελέτες, συνυπεύθυνο είναι και το γενετικό μας υλικό. Η ερευνητική προσπάθεια επικεντρώνεται μεταξύ άλλων στο χαρακτηρισμό των γονιδίων εκείνων που εμπλέκονται στα βιοχημικά μονοπάτια του συναισθήματος. Αναμφίβολα η ζωή είναι στα χέρια του καθενός από εμάς και η κατάκτηση της ευτυχίας προσωπική μας υπόθεση, αλλά μήπως τελικά έχουμε κάποια προδιάθεση στην αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία;

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Η ύπουλη απειλή της φωτορρύπανσης


 Μιλώντας για ρύπανση, έχουμε συνηθίσει να εξετάζουμε την ποιότητα του νερού που πίνουμε, του εδάφους στο οποίο καλλιεργούμε την τροφή ή του αέρα που αναπνέουμε, ειδικά στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής και του φαινομένου του θερμοκηπίου. Όσοι ζούμε στα αστικά κέντρα όμως, βιώνουμε τις συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας σε μια μορφή ρύπανσης ιδιαίτερα ύπουλη, αφού δε …μυρίζει και δεν έχει χρώμα και η οποία μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση και την πνευματική μας διαύγεια, ακόμα και την ποιότητα του βραδινού μας ύπνου.
 Όσο εντυπωσιακή κι αν είναι η εικόνα μιας φωτισμένης πόλης το βράδυ, όσο κι αν τραβάει την προσοχή μας από χιλιόμετρα μακριά ένας προβολέας που κατευθύνεται στον ουρανό, το αποτέλεσμα που έχει αυτό το είδος φωτισμού στην φωτορρύπανση αλλάζει την ποιότητα και το ρυθμό της ζωής όλων των οργανισμών στο οικοσύστημα μιας μεγαλούπολης. 
Πού συναντάμε τη φωτορρύπανση;          
 Παρατηρήστε μια νυχτερινή φωτογραφία που απεικονίζει τον ουρανό της πόλης: οι φωτεινές ακτίνες που εκπέμπονται από τους προβολείς, διαθλώνται μέσα από τον αέρα, ειδικά σε βραδιές που η υγρασία είναι αυξημένη και τα σωματίδια νερού στον αέρα περισσότερο πυκνά, δημιουργώντας μια φωτεινή «κουβέρτα» στον κατά τα άλλα σκοτεινό ουρανό. Ή δοκιμάστε να οδηγήσετε ένα αυτοκίνητο σε έναν σκοτεινό δρόμο, ενώ οι οδηγοί από το άλλο ρεύμα κυκλοφορίας έχουν αναμμένους τους προβολείς του αυτοκινήτου τους: ο έντονος φωτισμός από αυτούς τους προβολείς αναγκάζει τις κόρες των ματιών να συσταλθούν για να προστατέψουν το μάτι κι έτσι λιγότερη φωτεινή ακτινοβολία από την περιφερειακή όραση γίνεται αισθητή, κάνοντας τον οδηγό να μη μπορεί να αντιληφθεί όσα μπορεί να γίνονται στην άκρη του δρόμου. Κοιτάζοντας λίγο και την αισθητική πλευρά του προβλήματος, όλοι έχουμε θαυμάσει την εικόνα του ουρανού τη νύχτα όταν βρισκόμαστε σε διακοπές σε κάποιο ήσυχο μέρος: τα αστέρια είναι περισσότερο ορατά, αφού έχουν να «συναγωνιστούν» πολύ λιγότερη φωτεινή ακτινοβολία από την ανθρώπινη δραστηριότητα, από όση συναντάμε σε μια πολυσύχναστη πόλη. Η διαφορά είναι ορατή ακόμα και με γυμνό μάτι – φανταστείτε τη σύγκριση αν χρησιμοποιούμε ένα τηλεσκόπιο!