Τεχνική με την οποία διαπιστώνεται η ταυτότητα ενός προσώπου και βασίζεται στη λήψη, στην παρατήρηση και στην ταξινόμηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων του.
Είναι γνωστό ότι στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών, το δέρμα της εσωτερικής επιφάνειας διατρέχεται από ελαφρές ανάγλυφες γραμμές, που σχηματίζονται από συνεχείς κωνικές προεξοχές (δερματικές θηλές). Οι δερματικές προεξοχές, όταν τις κοιτάξουμε στο σύνολό τους, σχηματίζουν καμπυλόγραμμα σχέδια, που εμφανίζονται με τρόπο έκδηλο όσο και χαρακτηριστικό στα μήλα των δαχτύλων. Το αποτύπωμα που μπορούν να αφήσουν τα σχέδια αυτά στις επιφάνειες των αντικειμένων, όταν τα αγγίζουν τα χέρια, είναι ένα σχετικά ακριβές και ασφαλές μέσο για να διαπιστωθεί η ταυτότητα ενός προσώπου.
Η διαμόρφωση των δερματικών προεξοχών είναι διαφορετική από άτομο σε άτομο (κατά τον Φράνσις Γκάλτον, έναν από τους θεμελιωτές της δ., υπάρχει περίπου μία πιθανότητα σε 64 δισ. περιπτώσεις, δύο πρόσωπα να έχουν τα ίδια δακτυλικά αποτυπώματα), ενώ στο ίδιο άτομο η διαμόρφωση αυτή παραμένει αμετάβλητη από τη γέννηση έως τον θάνατό του. Τα σχέδια, εξάλλου, αν και είναι διαφορετικά από άτομο σε άτομο (και στο ίδιο άτομο από δάχτυλο σε δάχτυλο), επαναλαμβάνουν πάντοτε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό χαρακτηριστικών σχεδιασμάτων, που επέτρεψαν την επεξεργασία αποτελεσματικών μεθόδων ταξινόμησης, χωρίς τις οποίες η ωφελιμότητα των δακτυλικών αποτυπωμάτων για τη διαπίστωση της ταυτότητας θα ήταν ελάχιστη.
Είναι βέβαιο ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα είχαν τραβήξει την προσοχή του ανθρώπου από πολύ παλαιούς χρόνους. Όπως αποδεικνύουν ορισμένα αρχαιολογικά ευρήματα, η συνήθεια να βάζουν το αποτύπωμα του αντίχειρα πάνω σε έγγραφα, αντί για υπογραφή ή για σφραγίδα, ανάγεται στους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Κίνας.